نحوه رفتار با کودک درونگرا به چه صورت است؟
کودک درونگرا
بسیاری از کودکان مثل گل قاصد هستند به این معنی که خودشان را می توانند با هر شرایطی تطبیق بدهند، بعضی دیگر مثل گل ارکیده هستند. یعنی آنها به محیطی که در آن پرورش می بینند بسیار حساس هستند، که این گروه از شخصیت از کودکان قاصدک بهتر عمل می کنند، اغلب سالم ترند و نمرات بهتری به دست می آورند و از روابط قوی تری بهره مند هستند.
کودکان درون گرا برای تجدید قوای درونی خود احتیاج به این دارند که تنها باشند.این کودکان غالبا تصویری نگران کننده از خود در برابر والدین قرار می دهند. این تیپ از کودکان دیرجوش هستند و معمولا به تنهایی یا نهایتا با دو تا سه همبازی بازی می کنند. این کودکان از طریق خواندن و گوش دادن بهتر یاد م ی‌گیرند (برعکس کودکان برون گرا که با مشارکت در فعالیت‌های عملی بهتر می‌آموزند).
به کودکان درونگرا « برچسب» نزنید
یکی از چالش های برخی از والدین ارتباط برقرار کردن با یک فرزند درون گرا باشد. نداشتن اطلاعات و آگاهی کافی والدین از معنی درون گرایی و نپذیرفتن آن به عنوان یکی از الگوهای شخصیتی، امکان دارد در مسیر تربیتی فرزندان درون گرا مشکلاتی را بوجود بیاورد.
به تنهایی درونگرا بودن یک مشکل نیست. کنش های انسان ها با هم تفاوت دارند، بعضی از معاشرت لذت می برند و بعضی دیگر نه.
روابط اجتماعی کودک را رهبری نکنید
شاید یک کودک را تنها در پارک ببینید و فکر کنید وقتش است که برای کودک درونگرایتان دوست پیدا کنید، کودک تنها را صدا می کنید و شروع به معرفی دخترتان می کنید. فکر می کنید این کار درستی است؟
هیچ اشکالی ندارد که بخواهید به کودک درونگرا کمک کنید دوست پیدا کند. ولی باید بدانید کی عقب بکشید و فرصت را در اختیار کودکان قرار بدهید. انتخاب زمان درست برای تنها گذاشتن کودکان درونگرا کمک می کند رابطه بطور طبیعی رشد کند. از طرف دیگر، زیاده روی می تواند رابطه دوستی را در همان لحظه اول متوقف کند.
احساسات کودک درونگرا را پرورش دهید
نسبت به اشتیاق فرزندتان آگاه باشید و آن را پرورش دهید. درگیری در یک فعالیت و یک مسیر ثابت منجر به شادی است و استعدادی که خوب پرورش داده شود، یک منبع بزرگ اعتماد به نفس است. فعالیت های قدیمی مانند فوتبال و پیانو ممکن است برای برخی از بچه ها مناسب باشد اما مسیرهای دیگر را فراموش نکنید، ممکن است او در نوشتن خلاق باشد بنابراین سعی کنید او را راهنمایی کنید.
درونگرایی یا خجالتی؟
بسیار مهم است که بتوانید خجالت را از درونگرا بودن تشخیص بدهید. درونگرایی یک خصوصیت شخصیتی است که در تضاد با برونگرایی است. این خصوصیت شخصیتی یک مشکل یا اختلال نیست و در صورتی که بقیه جوانب زندگی و استعدادهای فرزندتان پرورش یابد، درونگرایی احتیاجی به تغییر ندارد. اشخاص درونگرا کمتر تمایل دارند با دیگران باشند و بیشتر به دنیای درونی خود علاقه‌مند هستند.
جمع های شلوغ و پر سر و صدا به طور معمول این افراد را اذیت می کند و آنها ترجیح می دهند در محیط آرام و کم هیاهو باشند. این افراد معمولا سرگرمی های کم هیجان و آرام را ترجیح می دهند و این ویژگی همیشه و حتی در خانه هم ادامه دارد. این کودکان می توانند از حقوق خود دفاع کنند، موفق باشند و از این لحاظ تفاوتی با افراد برونگرا ندارند.
ولی خجالتی بودن به معنی شرم از ابراز وجود، کناره گیری از دیگران با وجود تمایل به روابط با آنها، چسبیدن بیش از حد به والدین و ... است که این رفتارها فقط در حضور اشخاص غریبه است. این کودکان به طور معمول بدون کمک دیگران قادر نیستند از حقوق خود دفاع کنند یا توانایی های شان را بروز دهند.
درباره مسائل شخصی صحبت نکنید
از نظر شما صحبت کردن درباره کارهای بامزه یا سوتی های فرزندتان جالب و حتی دوست داشتنی است. ولی کودک درونگرا اینکار را نوعی تمسخر به حساب می آورد. کودکان درونگرا ساده ترین و عمومی ترین کارها را هم خصوصی می دانند و دوست ندارند در جمع درباره آنها صحبت بشود.
کودک را به صحبت کردن مجبور نکنید
همه والدین می خواهند فرزندشان اجتماعی و خوش مشرب باشد. اما وادار کردن کودک به صحبت کردن با دیگران جواب نمی دهد. کودک درونگرا فقط وقتی صحبت میکند که احساس راحتی داشته باشد. اگر خیلی سریع و بدون مقدمه او را وادار به صحبت کنید، خیلی زود عقب خواهد کشید.
آرام حرکت کنید ولی حرکت کنید
در صورتی که کودک شما نسبت به امتحان کردن چیزهای جدید یا ملاقات با اشخاص جدید بی تمایل است، او را به تدریج در معرض تجربه های نو قرار دهید. اجازه ندهید او انتخاب کند ولی به محدودیت هایش احترام بگذارید حتی اگر به نظر زیاد می آید. قدم به قدم به سوی چیزی که او در برابرش احتیاط می کند، بروید.
او را به خاطر تلاش در زمینه اجتماعی شدن تحسین کنید؛ مثلا «دیدم که دیروز با بچه ها بازی کردی، می دونم که سختت بوده ولی من بهت افتخار می کنم.» زمانی که از چیزی لذت می برد یا از چیزی می ترسد اینها را به او خاطرنشان کنید. در نهایت او یاد می گیرد که احساس نگرانی خود را تنظیم کند.
کودک درونگرا را در برنامه های فشرده قرار ندهید
برنامه ریزی های فشرده و سخت برای کودکان برونگرا جواب می دهد و حتی می تواند باعث شکوفایی آنها بشود. ولی یک کودک درونگرا احتیاج به زمان استراحت بیشتری دارد. زمان کودک تان را طوری برنامه ریزی کنید تا فرصت استراحت در خانه بین فعالیت های اجتماعی را داشته باشد. انرژی اجتماعی کودک درونگرا درست مثل باتری می ماند، فعالیت های اجتماعی باتری را خالی می کنند و محیط خانه ایستگاه شارژ است. کودکان درونگرا باید مرتباً شارژ بشوند.
منبع: موسسه پرستاری ضربان
